Ёсць у кожнага з нас незабыўны
маленства куток,
Як у птушак, дзе вывелі дзетак, гняздоўе
Борам стаў стогалосы за вёскай
маленькі лясок – для мяне ён адзіны на свеце
ў маім Прыдняпроўі.
Яўген Крупенька

Словы нашага земляка (нарадзіўся ў Шклоўскім р-не) беларускага паэта і перакладчыка Я. Крупенькі, як ніколі надзенныя, калі ідзе Год малой радзімы. Калі такімі неацэнна значнымі становяцца любыя новыя факты з яе гісторыі. А малая Радзіма – “незабыўны з маленства куток” у тым ліку і родная школа.

Зусім нядаўна ў нашай школе нечакана з’явіўся мужчына даволі сталага веку, які не адрэкамендаваўся, а проста прапанаваў зірнуць на тое, што ён прынёс з сабой. Заінтрыгаваныя супрацоўнікі школы разгарнулі пакунак. Гэта нейкі цуд! Мы трымалі ў руках фотаздымкі, якія былі зроблены 65-70 гадоў таму. На здымках – вучні і педагогі школы №6 г. Магілёва 1948-1949 навучальнага года! Першы выпуск (10 клас) школы 1954 года: дырэктар Чарнякоў М.М., педагогі: Корбут К.І., Федарэнка З.К., Сарачэнка П.І., Чэхаўская В.І., Емяльянава Н.У., Даніленка Л.С.; вучні-выпускнікі. 

З пажаўцелага ад часу здымку глядзяць такія родныя выявы будынку школы, двара, ганку, агароджы. З хваляваннем мы гарталі старонкі гісторыі сваёй малой Радзімы. 

Словы вялікай падзякі выражае ўвесь калектыў нашай школы невядомаму чалавеку за яго добры ўчынак. Дзякуючы яму, вучні і педагогі нашай школы маюць магчымасць дадаць неацэнныя рэліквіі да афармлення кутка “Гісторыі школы”. 

Вучні! Вось гэта і ёсць нашая малая Радзіма: родны дом, двор, школа. Спадчына, што “засталася нам спакон вякоў”. Яе мы павінны вывучаць, ведаць, ганарыцца.

Тут мудрасць маіх дзядоў
І ласка маёй матулі
У светлым дзіцячым сне…
Мне неба тваё найясней,
радзіма мая малая!
Марыя Кобец

Педагог-арганізатор

Лагуціна Л.А.